En zo zit ik alweer 2 weken in Florida, wat gaat de tijd toch snel. Het vertrek was deze keer iets minder angstaanjagend, aangezien mijn eindbestemming niet meer zo onbekend voor me was. Maar toch, wetende dat het deze keer "voor echt" zou zijn (ik blijf hier nu (normaalgezien) tot eind oktober) werd ik de avond voor mijn vertrek toch weer wat nerveus. Maar toen ik, na een veel te lange reis, eindelijk op mijn appartement aankwam, voelde dat een beetje aan als thuiskomen. Mijn plantjes hadden me echter zodanig gemist, dat ze hun blaadjes lieten hangen (of zou dat eerder met de ontbering van water te maken hebben?). Nu ben ik dus volop bezig met het reanimatie proces, al lukt dat niet zo goed. Mijn collega's waren duidelijk niet op de hoogte van mijn gebrekkige affiniteit voor planten want toen ik op het buro aankwam hadden ze ter felicitatie (voor het behalen van mijn doctoraat, remember?) een hyacinth voor mij gekocht. Heel lief uiteraard en ik ben mezelf aan het overtreffen; ik geef het plantje zoveel mogelijk liefde.
goede voornemens:
Onder het motto, leef eens gezond in 2009 en doe aan sport, hebben Julie en ik mijn fitnesszaal verkend. Zelf was ik er nog niet binnen geweest; om zo op mijn eentje van fitnesske te gaan doen, daar had ik weinig zin in. Nu proberen we wekelijks twee keer te gaan en na week 2, kan ik zeggen, we zijn nog steeds goed bezig :) Hopelijk kan ik hetzelfde zeggen na week 37. Onder datzelfde motto, zijn Julie en ik, op uitnodiging van Victoria meegeweest naar de South Beach Sweat Class. Ik geef het toe, dat klinkt extreem fout, maar eigenlijk is dat niets anders dan Taebo. De les was zodanig vermoeiend dat ik de dag erna zo goed als in slaap viel achter mijn pc, zelfs koffie hielp niet meer.
En uiteraard, worden mijn tennislessen ook in 2009 verder gezet....iemand moet Clijsters en Henin opvolgen!
Vorige zaterdagavond ben ik naar "slumdog millionaire" gaan kijken. Een prachtige film die zich afspeelt in Bombay. Ik denk dat hij in de belgische zalen ook reeds speelt, dus ik zou zeggen (nee eerder bevelen)...ALLEN DAARHEEN! Maar wat ik eigenlijk wou vertellen: in de amerikaanse cinema's wordt "Aanrijding in Moskou" getoond. Ik viel bijna omver toen ik een affiche zag hangen. Hier krijgt de film de volgende titel: "Moscow Belgium". De film wordt ondertiteld , maar ik vrees er echter een beetje voor dat er veel verloren gaat als je niets snapt van het Gentsche dialect ewaarrrrr. Met de oscaruitreikingen voor de deur, worden nu heel wat Europese films getoond. Dus wie weet.....
En zondag, was the big day...GAMEDAY! De superbowl, voor vele Amerikanen DE belangrijkste dag van het jaar. Sommigen gaan de match bekijken in pubs, waar je voor $50 mag eten en drinken a volonte. Anderen gaan bij vrienden op bezoek en brengen zelf eten en drank mee. Televisies worden verzameld en buiten gezet. En de hele rijke (of zotte) gaan voor niet minder dan $700 naar het stadium om de match van het jaar ter plaatse bij te wonen. Dit jaar was het in Tampa te doen, in Florida dus. Er wordt bij voorkeur een staat gekozen met gegarandeerd goed weer, als daar zijnde: Californië, Texas, Arizona of Florida. Ikzelf was uitgenodigd (of misschien heb ik mezelf uitgenodigd) om Julie en haar man Scott, te vergezellen bij hun vrienden thuis. Uiteindelijk werd de groep van ongeveer 20 personen, verdeeld over 3 tv's. Op die dag zit heel Amerika voor de buis, zelfs zij die niet eens de spelregels van American football snappen. Het is een heuse show en de reclamespots tijdens de ontelbare pauzes, kosten enorm veel geld, so they better be good. Voor de match, werd het Amerikaanse volkslied gebracht door Jennifer Hudson, een beetje een heldin voor vele Amerikanen, omdat ze toch wel t'één en t'ander heeft meegemaakt het voorbije jaar. Ook de piloot van het US airways vliegtuig, dat een noodlanding op de Hudson rivier moest maken, werd gehuldigd. Na de eerste speelhelft (2 uren na de aftrap maw), kwam Bruce Springsteen optreden. Is die man nog springlevend zeg! Aja en de match zelf (detail)...die werd betwist tussen de Pittsburg Steelers en de Arizona Cardinals. Deze laatste werden als de underdog beschouwd. Maar aangezien ik nu wel eens wou winnen, supporterde ik toch maar voor de Steelers. Het was een mooie, spannende wedstrijd, waarin het tot op de laatste minuut nog niet was uitgemaakt wie zou winnen. Maar uiteindelijk hebben de Steelers het zeer nipt gehaald, JOEPIE!!!! Ik was een tevreden persoon en mijn allereerste superbowl ervaring was dus reuze meegevallen! En dat allemaal...terwijl Rina, waarschijnlijk als enige Amerikaanse, naar de finale van de Australian open zat te kijken...das pas durven!
href="http://picasaweb.google.nl/Elke.Debie/Superbowl?feat=directlink">
