vrijdag 13 november 2009

Dankwoord

Zoals het ieder naslag werk betaamt, wil ik -nu mijn blog aan zijn laatste woordjes toe is-iedereen nogmaals bedanken. Eerst en vooral voor het lezen van deze blog en zo het opvolgen van mijn avonturen, maar ook voor de vele kleine attenties die ik van jullie gekregen heb het voorbije jaar. Ook wil ik natuurlijk iedereen in Florida (en omstreken) bedanken omdat ze mij toch wel heel goed hebben opgevangen. Ook al is hun Nederlands niet zo schitterend, toch weet ik dat de meeste af en toe een kijkje kwamen nemen..voor de foto's.

That's all Folks,
Elke
xxx

donderdag 12 november 2009

Vijgen na pasen


Juist, ik ben bijna twee weken terug in het belgenlandje. En ja hoor, na de eerste week had ik alweer een verkoudheid, maar we hadden niets anders verwacht. Dit geheel terzijde eigenlijk! Nu mijn Amerikaanse avontuur erop zit, wil ik deze blog toch in schoonheid eindigen. Daarom had ik graag nog wat foto's met jullie gedeeld.

Vrijdag 23 oktober, heb ik een afscheidsfeestje georganiseerd op mijn appartement. Vooraleer ik aan de grote opkuis/inpak begon, had ik graag nog al mijn vriendjes een laatste maal bijeengezien. En dat is me aardig gelukt, ik had ze gelokt met drank, toastjes en zelfgemaakte quiche. Het was een gezellige avond, maar over de koppijnen de dag erna, zullen we het maar niet hebben. Hier zijn de foto's.

Zaterdag 31 oktober was niet enkel mijn allerlaatste dag in de states, het was tevens ook HALLOWEEN. Een dag dat voor geen enkele Amerikaan onopgemerkt voorbijgaat. Rina had alle collega's geïnviteerd voor een dineetje ter gelegenheid van mijn afscheid. Er hing echter één voorwaarde aan vast: iedereen moest (iet of wat) verkleed zijn. Daarom heb ik me uitgedost als "the American girl that goes to an NBA game". En achteraf hebben we uiteraard van "Trick or Treat" gedaan! De foto's




En toen was het tijd om naar huis te keren. SNIF! Afscheid nemen is toch echt mijn ding niet hoor. Maar het moest. Mijn terugvlucht verliep vlotjes, meer nog ik was zelfs te vroeg geland. Met mijn koffers in de hand trok ik richting aankomsthal en daar zag ik niet enkel mijn ouders en broer, nee er stond een hele bende op mij te wachten MET spandoek! Indachtig dat ik er net een 12-uur durende en een zo goed als slapeloze vliegreis had opzitten, dat ik aan de andere kant van de oceaan toch wel een pak mensen heb "achtergelaten" en dat er bij wijze van total surprise zo een 15 - tal vriendjes me stonden op te wachten in Zaventem....tjah, daar werd ik toch een beetje week van. Ook s'avonds had mijn broer een heuse verrassing voor me in petto. In een gezellig pizzeriaatje in Gent zaten opnieuw heel wat vriendjes op me te wachten....SURPRISE!!!! De foto's


zondag 25 oktober 2009

foto's user meeting


Zoals beloofd..de foto's van de user meeting

zondag 18 oktober 2009

het leven na de user group meeting

De voorbije weken waren nogal stresserend, en dat had vooral te maken met het feit dat 9 oktober met rasse schreden naderde (en ook wel omdat ik nu eenmaal gekend sta als een waar stresskonijn). Maar voor iedereen van het BioTools team was het toch een datum om naar uit te kijken. Een dergelijk congres organiseren heeft wel iets, moet ik zeggen. Het ging niet enkel om de presentaties, maar er werd ook alles aangedaan opdat onze 17 bezoekers een zo aangenaam mogelijk verblijf zouden hebben. En ja hoor, de donderdag voor DE vrijdag werd er dan ook doorgewerkt tot 20u30, gewoon om alles op orde te krijgen. Laat het bezoek maar komen! En dat deden ze op vrijdag rond de middag. Stuk voor stuk wetenschappers die voor hun farmaceutisch bedrijf (GSK, BSM, Wyeth,....) verantwoordelijk zijn voor de VCD toewijzingen. Het was een goedgevulde 2-daagse, met stuk voor stuk boeiende presentaties. Ook die van mij werd met veel enthousiasme onthaald en de vele goede reacties achteraf deden me geloven dat ik het effectief nog zo slecht niet had gedaan. Het hele gebeuren deed me ook beseffen dat VCD niet langer een ongekende mysterieuze techniek is, maar dat het steeds meer en meer wordt gebruikt in de industrie. Maw, zaterdagavond, na een laatste diner, werd van iedereen afscheid genomen, tevreden terugkijkend op ons "minicongresje".

En wat na die user group meeting hoor ik jullie denken, wel...mijn afscheid hier zal er snel aankomen. Nog twee weekjes en ik moet vaarwel zeggen aan zon, zee, strand en palmbomen. Als alles vlot verloopt, zou ik op maandag 2 november in Zaventem aankomen. Hopelijk krijg ik alles in mijn valies!

Tot gauw iedereen,
Elke

PS: Fotoreeks volgt...

vrijdag 2 oktober 2009

Happy BDay to...ME!


29/09/2009 Elke wordt er 27, en dat zal ze geweten hebben! Her in Amerika is het onmogelijk in stilte te verjaren. Op zaterdag hielden Julie, Scott, Elizabeth, Jason en ik een pre-verjaardagsfeestje in West - Palm. En in BioTools, was er natuurlijk de gebruikelijke cake, kadootjes en bloemen.





Bedankt iedereen voor jullie verjaardagswensen! Het was nogal overweldigend!!!

Meer foto's: http://picasaweb.google.be/Elke.Debie/Verjaardag?feat=directlink

woensdag 23 september 2009

Ochere god toch!


Aanschouw hoe mijn laatste bezoekers Rafke hebben toegetakeld...Ocharme tschaap!

zondag 20 september 2009

De tijd gaat OOOO zoooo snel!!!



Weeral veel te lang geleden dat ik nog eens geblogd heb inderdaad. Dit komt hoofdzakelijk omdat ik de voorbije weken niet echt heb stilgezeten. Opdat jullie een beetje kunnen volgen wat ik zo allemaal heb uitgespookt, heb ik alles schematisch en agendagewijs voor jullie neergepend. Alles voor de structuur en de duidelijkheid, nietwaar!



Donderdag 13/08 Fabian, Frank, Kristin, Sarah, Jan, Joris, Sabien,Griet en Anneleen vliegen terug naar huis.SNIF!


Vrijdag 14/08 gewone werkdag, inpakken voor ACS meeting
Zaterdag 15/08 vliegtuig op: richting Washington DC, eerste verkenning van de stad


Zondag 16/08 Tweede verkenning van de stad samen met Diane, Opzetten van de BioTools booth. Avondwandeling in tstad en ter afsluiting glaasje wijn in de rooftop bar van het Washington hotel, prachtig uitzicht over de stad. Om 1u moe maar tevreden (en met zere voetjes), bedje binnen










Maandag 17/08 ACS meeting DAG 1, afsluiten van de dag op het dak van het Washington Hotel.


Dinsdag 18/08 ACS meeting DAG2, na de middag verlaat Diane mij. S'avonds diner met de mensen van Gaussian (het software programma dat ik gebruik voor mijn berekeningen)






Woensdag 19/08 ACS meeting laatste dag. S'avonds gaan dineren bij de zus van Nancy (heb ik leren kennen op het Fame congres in Kissimmee), haar collega, de gekke professor met de gekleurde labojas en hawaiihemdjes heeft heel lekker voor het hele gezelschap gekookt!








Donderdag 20/08 op naar Syracuse, alwaar Tess me verwachtte
Vrijdag 21/08 hard labeur in de universiteit van Syracuse, s'avonds uit eten in een poepchique restaurant met uitzicht op een prachtig meer.




Zaterdag 22/08 Daguitstap met de jacht van Tess en haar man, het ene meer volgde het andere op. Was eens iets anders dan de everglades.




Zondag 23/08 terug naar Florida, moe maar tevreden van een boeiende week...home sweet home


Maadag 24/08 werken
Dinsdag 25/08 werken
Woensdag 26/08 werken
Donderdag 27/08 werken
Vrijdag 28/08 werken; s'avonds naar een baseball wedstrijd in het Roger Dean Stadium (Jupiter). Eindelijk snap ik de spelregels. Om 23u57 werd de Discovery gelanceerd.




zaterdag 29/08 Geen idee wat ik gedurende het weekend heb uitgespookt. Weinig zinnigs blijkbaar.
zondag 30/08
Maandag 31/08 werken
Dinsdag 1/09 werken, s'avonds uiteten met Hank, Sue, Kaden en Jordan in TGIF en dat op Hanks verjaardag


Woensdag 2/09 werken
Donderdag 3/09 werken, s'avonds ben ik Karen en Niels gaan ophalen in de luchthaven van Miami


Vrijdag 4/09 werken voor mij, bekomen van de jetlag voor mijn bezoek, s'avonds gaan eten in....TGIF


Zaterdag 5/09 Al fietsend hebben we Palm Beach en West Palm verkend, tegen de avond was ik geveld door een heuse migraine aanval en kon ik dus niet proeven van de zelfgemaakte lasagne van Niels..POTJANDORIE NOG AAN TOE!








Zondag 6/09 drukke dag: eerst gaan wandelen in het Jonathan Dickinson State Park (daar hebben we Dirk de Schildpad gezien), Daarna zijn we naar de zieke Sea turtles gaan kijken in het Loggerhead state park, om de dag af te sluiten met....een (halve) baseball game en een beetje mall. Tegen 22u kwam mijn tweede bezoek aan: Jonas en Pieter-Jan. Jaja hotel Chez Elke was volgeboekt!














Maandag 7/09 Karen en Niels trokken richting Keys, Pieter-Jan en Jonas gingen West Palm Verkennen en Elke...moest werken (en dat op Labor Day)




Dinsdag 8/09 Karen en Niels bezochten de Everglades, Pieter-Jan en Jonas trokken naar Miami en Elke, die werkte lustig verder




Woensdag 9/09 Karen en Niels waren nog steeds in de Keys, Pieter-Jan en Jonas bezochten het Kennedy Space center (verplicht nummer voor al mijn bezoekers), Elke....




Donderdag 10/09 Karen en Niels trekken opnieuw noordwaarts om chez Elke te logeren. Jonas en Pieter-Jan maken een daguitstap naar Bush Gardens, om van roetsjbaantje te doen in Tampa. S avonds was het terug van huisje vol in Alcazar place..








Vrijdag 11/09 Pieter-Jan en Jonas hadden recht op een rustdag (want ze hadden nog niet stilgezeten). Karen en Niels trokken onder lichte dwang naar het Kennedy Space Center. Ikzelve pakte mijn koffers om in de late namiddag naar Alabama te vliegen. Ik moest nl babysitten op Alan en vriend Ryan. Ze moesten er helpen op een american football game: Alabama University vs Florida International University. Het team logeerde in hetzelfde hotel als wij en ze zo met de hele entourage zien toekomen was best wel spectaculair.


















Zaterdag 12/09 Alan en Ryan moesten de hele dag helpen op het stadium, IDEAAL, kon ik op mijn eentje mijn ogen uitkijken. Nog nooit zoveel football gekke Amerikanen in 1 stad gezien. Ik heb me 5 uren weten bezighouden tot de match begon. In het stadium zaten wel 92000 toeschouwers. INSANE!










Zondag 13/09 De terugtocht naar West Palm. Eens checken of mijn bezoek mijn kot niet heeft afgebroken. Nee hoor ze zijn zo braaf geweest :)




Maandag 14/09 Karen en Niels vertrekken naar NYC. Pieter-Jan en Jonas komen een bezoekje brengen aan BioTools (als enthousiaste chemici moest dat wel een beetje he)




Dinsdag 15/07 Pieter-Jan en Jonas krijgen maar niet genoeg van de pretparken en gaan naar Universal Studios. S'avonds het laatste avondmaal in....juist ja....TGIF!




Woendag 16/09 Pieter-Jan en Jonas vertrekken naar huis. Daar ging mijn aller aller aller laatste bezoek dada! Het was ook voor Julie een bijzondere dag, het was haar laatste werkdag@BioTools. Dag Julie, ik zal je missen als (tofste) collega.








Donderdag 17/09 werken
Vrijdag 18/09 werken en BioTools lunch@TGIF (het wordt voorspelbaar niet?): Hanks verjaardag en die van Mary moest nog worden gevierd




Zaterdag 19/09 Einderlijk hebben Evelien en ik de tijd gevonden nog eens af te spreken. Onze bezigheden: windowshoppen in de mall en vooral VELE bijpraten!




Zondag 20/09 Echt gaan shoppen met Julie en Elizabeth (de beste shopping assistens EVER), tevreden van het resultaat....ik heb een tof kleedje gekocht.








Dit alles wordt natuurlijk geïllustreerd met de nodige foto's:
Washington DC & Syracuse
het bezoek
Alabama


En zo zijn we reeds bij 19 september aanbeland. Jaja nu zal het snel gaan... Maar voorlopig weet ik hier nog steeds wat gedaan. Binnen 3 weekjes moet ik mijn programma (mijn project van een heel jaar) voorstellen tijdens een usergroup meeting. En ja hoor, dat zal de nodige stress met zich meebrengen!

woensdag 26 augustus 2009

vakantie in België >>>>>bezoek voor Elke



Begin augustus kreeg ik opnieuw bezoek over de vloer. En deze keer waren ze met veel. Kristin had nl nog 7 andere vriendjes kunnen enthousiasmeren om Florida te komen verkennen. Sarah en Dieter zijn voor mij geen onbekenden, maar Anneleen, Griet, Sabine, Joris en Jan had ik vooraf nog maar een paar keer gezien. Op woensdagavond 29/07 zouden ze aankomen in Miami. Daarom besloot ik hen daar te verwelkomen. Bij wijze van experiment, trok ik deze keer met het openbaar vervoer richting South beach. Het werd een echte trein-, tram-, busdag en de expeditie duurde 3 uren, terwijl je er met de auto gemakkelijk binnen het uur en een half kan staan. Niet zo motiverend dus! Gelukkig had ik bijzonder leuke vooruitzichten; het weerzien van mijn vrienden. De volgende dag bezochten we plaatsjes in Miami, die ik nog niet eerder had gezien. Coconut Groove, de oudste wijk, is eigenlijk niets anders dan een winkelcentrum en is dus weinig bijzonder. Coral Gables, daarentegen, ook bekend als Miami's rijkste wijk is best wel indrukwekkend. Naast de bescheiden optrekjes, zijn de Venetiaanse pool en het reusachtige Biltmore hotel er de bezienswaardigheden. De dag erna moest ik het bonte gezelschap verlaten, ze trokken richting de Keys en ik trok richting BioTools. Maar enkele dagen later ontmoette ik hen in Fort Lauderdale om hen vervolgens te gidsen door mijn "hometown". Aangezien mijn appartement geen 8 bezoekers aankan, bleven enkel Dieter, Sarah en Kristin bij me overnachten. De volgende morgen (ze hadden immers een strak reisschema) trok de hele bende verder noordwaarts....richting de roetsjbanen en de orka's.




Maar echt lang was ik niet alleen. Op dinsdag arriveerden Fabian, Frank en (niet te vergeten) Etienne, het nijlpaard. Etienne is een echte wereldreiziger. Zo heeft hij vorig jaar China bezocht en dit jaar was Florida aan de beurt. Hij keek er tevens heel erg naar uit om Rafke tgirafke te ontmoeten. En het klikte meteen tussen die twee, dat zal je wel merken aan de foto's. De aankomst van het drietal werd (iets te) uitbundig gevierd met geïmporteerde ricard.





Tijdens hun verblijf zijn we voor 3 dagen naar de Bahamas geweest, HET vakantie oord bij uitstek. Het eiland "Grand Bahama" ligt op 5 uren varen van Fort Lauderdale, met de Discovery Cruiseline althans. Aangezien we hierdoor de States verlieten, waren de duanecontroles weer overdreven (vooral in het terugkeren eigenlijk). Eenmaal aangekomen op het eiland, stonden we versteld van de prachtige kleuren van de oceaan en de witte stranden (een beetje het aards paradijs zo). Veel van het toerisme was er echter niet te merken. Volgens mij waren we de enige gasten in ons hotel, bijvoorbeeld (ideaal voor Frank en Fabian, konden ze ongestoord van bommetje doen in het zwembad). Een orkaan had er in 2004 goed huisgehouden en de wederopbouw van de beschadigde gebouwen kwam maar heel traag op gang. Toch hebben we keihard ons best gedaan om het toerisme daar te steunen. Zo zijn we gaan snorkelen, hebben we uiteraard de plaatselijke cocktail (bahamamama) uitgeprobeerd, hebben we scooters gehuurd en zijn Frank en Fabian gaan jetskiën. Van ons kunnen ze dus zeker en vast niet klagen. Eens terug in Florida aangekomen, trok het drietal met hun gehuurde ford mustang convertible (mannen!!!!) verder noordwaarts en daarna zuidwaarts.




Woensdagavond, 12/08, was de kers op de taart. Aangezien alle bezoek me op donderdag morgen zou verlaten, werd in Miami nog een geslaagd afscheidsfeestje gehouden.

Iedereen, (te veel om op te noemen :) ) bedankt voor jullie bezoek, ik heb er bijzonder van genoten!


PS: volgens mij gaan jullie veel plezier beleven aan de volgende fotoreeks: http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/Veelbezoek_augustus?feat=directlink


En tot slot nog enkele weetjes over de Bahamas:
- de nationale munt is er de bahamese (of wat dat ook mag zijn) dollar. Die heeft dezelfde waarde als de Amerikaanse dollar. Je kan er gerust met Amerikaanse dollar betalen, maar omgekeerd met Bahamese dollar betalen in Amerika, is onmogelijk.
- Aangezien de bahamas vroeger een kolonie waren van Groot Brittanië, rijdt men er nog steeds aan de linkerkant van de weg. Daar kon ik heel moeilijk aan wennen, het was vooral verwarrend op de rondepunten eigenlijk. Bij de meeste auto's zit het stuur echter links.
- de taxichauffeurs spelen er onder één hoedje en voor eender welke rit betaal je $20. Ze negeren je compleet als je hen vraagt hun taximeter aan te leggen.
- Als je wil weten hoe de bahamamama wordt gemaakt, klik op volgende link (met dank aan Frank voor het doorsturen ervan): http://www.youtube.com/watch?v=_s20ZN8WZbo
Santé!

zondag 9 augustus 2009

Heidi aus Tirol


Echt veel tijd om te treuren om het vertrek van mijn broer had ik echter niet. Ik moest nl zelf mijn koffers pakken om Chirality2009 bij te wonen. Daar zouden we (Jordan, Diane en ik) het BioTools fort verdedigen en ik zou er ook een poster ivm mijn onderzoek presenteren.

Het congres vond plaats in Breckenridge, een stadje in Colorado op ongeveer 2u30min van Denver. Het contrast met Florida was enorm. De vlakte werd vervangen door hoge bergen, waarvan sommigen nog bedekt werden met eeuwige sneeuw. De lucht was er extreem droog en voor het eerst sinds mijn Amerikaanse verblijf, mocht ik mijn zomervestje bovenhalen. Wandelen in de bergen, leek door het gebrek aan zuurstof, VEEL lastiger dan 5 km lopen in de vochtige hitte in Florida.
Het congres, had naar mijn mening toch een pak minder deelnemers dan de vorige editie in Genève (de crisis alweer?). Desalniettemin, passeerden vele interessante lezingen de revu, bezochten een aantal geïnteresseerden onze booth en werd ook mijn poster met het nodige enthousiasme bekeken. Mission accomplished, denk ik!



http://picasaweb.google.be/Elke.Debie/Breckenridge?feat=directlink

donderdag 23 juli 2009

Walter en Kitty in Florida


Geen paniek! Er is nog geen orkaan gepasseerd die Florida zeer vakkundig van de wereldkaart heeft geveegd. Ik werd ook niet gekidnapt door van die schattige marsmannetjes en childfocus hoeft ook niet gealarmeerd te worden. Neenee, ik heb het de laatste weken gewoon een beetje immens druk gehad. Misschien, als ik expliceer wat ik zo allemaal heb uitgespookt lately, kunnen jullie mij mijn stilzwijgen vergeven?

Op woensdag 24 juni trok ik volle goede moed richting Miami Airport, met als één doel: mijn broer ophalen, want die was moreel verplicht mij te komen bezoeken, niet? Hij was in het gezelschap van een bevallige jongedame, of anders gezegd, zijn vriendin. Gudrun had ik nooit eerder ontmoet, maar ze werd onmiddellijk door "me, myself and I" volledig goedgekeurd. Een grote zus heeft altijd 3 stemmen :).

Net zoals al hun voorgangers, hebben ze de dingen bezocht, die ze moesten bezoeken: Miami, de Keys, het Kennedy Space Center,....Maar we hebben toch ook wel een aantal nieuwe dingetjes uitgeprobeerd. Zo huurden we fietsen in palm beach en een bike trail bracht ons langs de aardige optrekjes van al die rijke stinkerds daar. Op zondag werd er gekayakked in het MacArthur State park. Ik, die reeds bewezen had, niet de meest ervaren kayakster te zijn, had het goed gezien. Gudrun was een perfecte stuurvrouw; ze is in het verleden nog op kayakkamp geweest: IDEAAL!
Tijdens hun verblijf moest ook the 4th of July gevierd worden, aka Independence Day. Aangezien de vierde dit jaar op een zaterdag viel, kreeg ik op vrijdag een dagje verlof en dat was ook weer mooi meegenomen. We trokken naar het Roger Dean stadium in Jupiter om er een baseball match bij te wonen. Maar eerlijk gezegd kon het spel ons weinig raken. Hoogst waarschijnlijk omdat we de spelregels niet helemaal doorhadden, of eerder gezegd de puntentelling. Na de match volgde een vuurwerk om de fourth of July in te leiden. Maar het echte feesten begon pas de dag erna. Eerst werden we bij Julie uitgenodigd voor een heerlijke brunch, daarna mochten we met John mee voor een boottochtje op de intracoastal en uiteindelijk kwamen we net op tijd aan in West Palm voor het vuurwerk. En daarna moest er uiteraard nog eens stapke gezet worden! Het was een drukke dag maw.


Gudrun en Wouter trokken ook nog naar St. Augustine, het oudste stadje van de States. Zelf ben ik er nog niet geweest, maar net als jullie heb ik de sfeer wat kunnen opsnuiven mbv hun foto's.
Tijdens hun verblijf vloog de tijd voorbij. Ik heb enorm genoten van hun gezelschap. En wat ook heel handig was: het duo kan koken, amaai! Zo werd ik verwend met pannekoeken, mexicaanse burrito's, zelfgemaakte margarithas, lasagne,.....njammie!


Voor mijn Amerikaanse vriendjes waren hun voornamen echter onuitspreekbaar. Het was zelfs zo erg dat Gudrun willens nillens werd omgedoopt tot "Kitty" :)

Op 10 juli bracht ik hen terug naar de luchthaven: zwaai zwaai, baai baai!


Nog meer foto's: http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/Wouteropbezoek?feat=directlink

zondag 21 juni 2009

Cocktailtime


Bay Breeze:
4 serves.
8 oz/237ml vodka
4 oz/118ml orange juice
4 oz/118ml pineapple juice
4 oz/118ml mango juice
splash of lime juice
1 lime for garnish

pour all ingredients into a shaker, add ice and mix well. Strain into ice-filled glasses. Garnish with lime wedges.

Serve with: Fried plantains with black-bean dip; a big platter of jumbo shrimp with a tropical-flavored sauce.

Santé!
En geniet van de volgende fotomix:
- Het optreden van No Doubt, in het Cruzan Amphitheatre. Gwen Stefani is een straffe madam!
- Memorial Day in Fort Pierce bij Evelien en Keith.
- Het BioTools etentje ter gelegendheid van de vele verjaardagen (Julie, Anna, Rina en Diane)
- De zeiluitstap waarin niet werd gezeild, meer nog de boot moest worden weggesleept omdat de motor het begaf.
- the turtle walk. In juni worden savonds wandelingen georganiseerd op het strand, op zoek naar seaturtles die er zich nesten om hun eitjes te leggen. Onze turtlewalk is jammergenoeg in het water gevallen...bliksemflitsen langs alle kanten verstoorden de rust op het strand.
- Het bezoek van Gerald en Anne-Catherine en onze uitstapjes naar het Loggerhead statepark, de mall, peanut Island en the square grouper.
- Clubben @ 251.
- en nog andere typische Amerikaanse kiekjes....

http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/Cocktail?feat=directlink



zondag 7 juni 2009

Weerpraatje


Ja lap...het is zover: het orkaanseizoen is voorbije maandag (1 juni maw) officieel van start gegaan en duurt tem 30 november blijkbaar. Wat houdt dat zoal in? Wel een doorsnee dag verloopt als volgt: 's morgens is zonnig, maar zeer vochtig. Zodanig vochtig dat mijn brilglazen beslagen worden van zodra ik buitenkom. En in de namiddag worden we getrakteerd op een fikse onweersbui. Je weet wel, zo als het twee weken aan een stuk goed weer is in België (probeer het je in te beelden) en het wordt te warm en je beseft...mooie liedjes duren niet lang...dit gaat hier escaleren, het moet afkoelen. Wel zo een onweersbui, maar dan iedere dag. En zij die mij een beetje kennen, zouden moeten weten, dat ik helemaal niet zo verkikkerd ben op natuurfenomenen als daar zijnde de donder en bliksem. Maar tegen de avond, is het zonnetje er terug...alsof er niets gebeurd is.
Voorbije vrijdag, echter, vonden de weergoden het perse nodig om er nog een schepje bovenop te doen. Op slag zag de hemel paars en dat beloofde weinig goeds. Een fikse wind kwam opzetten, het begon immens te regenen, de elektriciteit viel uit en het brandalarm ging af. (en ik ben ook geen grote fan van allerhande alarmsystemen). We hadden hier te maken met een stormpje van formaat, voor een onervaren belgische althans.
Maar dit alles is waarschijnlijk nog niets, in vergelijking met een echte orkaan. Om me erop voor te bereiden (wat ten zeerste is aan te raden) werd ik een hurricane information brochure (zie bijlage) voorgeschoteld. Daarin staan alle richtlijnen beschreven van wat te doen in case of. En het is goed mogelijk dat, wanneer er zo eentje passeert, we hier een week zonder electriciteit of water zitten.
Nu, kansberekeningen tonen aan dat de kans op een orkaan dit jaar, niet erg groot is: ongeveer 30%. Dit werd voorspeld adhv de temperaturen van de voorbije winter. Maar desalniettemin, is iedereen hier op zijn hoede. Zo moeten de radarbeelden in de gaten gehouden worden en op radio en op tv worden waarschuwingsberichten uitgezonden.
Voor zij die de komende maanden op bezoek komen kan ik volgende raad meegeven: breng een regenfrakske mee!!!

zondag 24 mei 2009

Alle Belgen in Florida....VERENIG U!



Naast Evelien en ik, wonen hier nog wel een pak Belgen! Zo kan ik jullie vertellen dat 4 pas afgestudeerde bio-ingenieurs, stage volgen op de Universiteit van Florida. Anne-Catherine, Lien en Gerald, collega's van Evelien, zijn in september (tussen de orkanen door) op Amerikaanse bodem geland en wonen nog tot eind juni in Vero Beach. Pieter, de vriend van Lien, woont voor een jaartje in Gainesville. Hun avonturen zijn te volgen op: http://floridaarzijnwij.wordpress.com/ (check it out).

Een paar weken terug heb ik hen op een loopwedstrijd in Fort Pierce voor het eerst ontmoet. Evelien, Lien en ik wilden ons eens bewijzen in de 5 km loop. Evelien was eerste (van ons 3 althans) met een tijd van 25 minuten (en nog wat seconden ook), Lien liep de afstand in 28 minuten en een beetje, en ik...haalde brons, mijn tijd was 30 minuten 33 seconden. De rest van de dag hebben we op de beach gespendeerd. We waren met een groepje van 13 waaronder 7 Belgen, 3 Zuidamerikanen, 2 Australiërs en jawel 1 Amerikaan. Er werd gebbqed, gebeachvolleyed, gezwommen en op het einde ook wat gefrisbeed....C'est la vie!!!





Deze week had Lien een hele hoop vrienden op bezoek, 6 om precies te zijn. 3 ervan zochten verblijf in Palm Beach. Daarom heb ik mijn appartement voor 1 nachtje omgebouwd tot een bed en breakfast. De dag erna heb ik hen ook vergezeld in Miami, ze hadden immers een goeie gids van doen. Daarna scheidden onze wegen, ik werd terug op het werk verwacht, zij trokken verder zuidwaarts.




Vrijdag, werd een Belgische avond gehouden. 10 belgen, samen lasagne aan het eten in Vero Beach, zo vaak kom je dat niet tegen e!
(kleine voetnoot: de helft ervan waren Westvlamingen :) )





http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/VlamingeninFlorida?feat=directlink

maandag 11 mei 2009

Ik blog, jullie lezen.

Het bloggen bevalt me wel. Hoewel er toch wat tijd in kruipt, vind ik het leuk/handig om alles even te bundelen; het wordt ook een leuke herinnering...om later aan mijn kleinkinderen te tonen....wie weet. Maar nu dient hij in de eerste plaats om jullie up to date te houden. Reacties via verschillende wegen, laten blijken dat ik toch wel nog een aantal fans heb, dankuwel daarvoor. Daarenboven worden mijn schrijfsels afgedrukt en uitgedeeld aan de tantes en nonkels zonder internet. Leuk, leuk!

Ik wil iedereen via deze weg toch even iedereen bedanken voor de smsjes, de mails, de skypemomenten, de kerst-,geboorte-,trouw-en zelfs paaskaartjes. Deze staan allemaal te pronken op mijnen dressoir. Af en toe weet zelfs de Belgische postduif me te vinden.

In het bijzonder wil ik nonkel Marcel bedanken voor zijn leuke brief. Ik had dit helemaal niet verwacht en was dus bijzonder aangenaam verrast. Het krantenknipsel met het voetbalklassement vond ik de max; ik heb het als een kunstwerk(je) aan de muur opgehangen. En mijn Amerikaanse bezoekers...die snappen daar natuurlijk geen snars van!

Tot bloggens,

Elke Debie

xxx

zondag 10 mei 2009

Florida...door de ogen van Betty en Ivan





Tuurlijk wilden ze weten hoe ik het hier vanaf breng; wie mijn vriendjes hier zijn, of ik mijn stulpje af en toe een kuisbeurt geef, of ik hier niet verhonger of erger nog, leef op hamburgers en pizza, of ik me hier wel een beetje gedraag,...enzoveel meer. Daarom kwamen ze zelf maar eens een kijkje nemen. Vrijdagavond 24 april pikte ik mijn 'mom and dad' op in de luchthaven van Miami. Ik was een spraakwaterval, zij daarentegen...waren een beetje moe van de lange reis. Eerst werd de buurt verkend (mijn zwembad, de mall, de plaatstelijke supermarkt,downtown). Zaterdagnamiddag/avond trokken we naar Fort Pierce, tijd om kennis te maken met de eerste vrienden: Evelien en Kieth (aka aCuteAffliction). Mijn pa was zeer onder de indruk van de kwaliteit van hun muziek en heeft het groepje dan ook tegelijk geboekt voor een optredentje in onze tuin.
Zondag trokken we naar het Jonathan Dickinson State park, iets ten noorden van Jupiter. Daar hebben we een prachtige wandeling gemaakt, tussen veel exotische bomen, planten en waarschijnlijk ook wel wat slangen. Je kan er ook kayakken of kano varen...tussen de alligators, maar daar had mijn ma dan weer niet zoveel zin in :) S'avonds werden de eerste cocktails genuttigd, samen met Julie.
Maandag, dinsdag en woensdag heb ik ze alleen op pad gestuurd, ik moest nl ook een beetje werken nietwaar. En hun dagen waren goed gevuld: West palm, palm beach, Miami, Fort Lauderdale EN de everglades hebben voor hen geen geheimen meer.
Donderdag, vergezelde ik hen naar de westkust, voor mij ook nog totaal onbekend terrein. Van oost naar west, deden we er bijna 3 uren over. We passeerden een reusachtig meer (lake Okeechobee) en uitgestrekte landbouwlandschappen. We hielden halt op een klein eilandje vlakbij Fort Myers, PineIsland genaamd. Het was er prachtig en immens rustig. Ik denk dat ik het aardse paradijs gevonden heb! Tijdens onze terugkeer naar het vasteland passeerden we Matlacha, een prachtig kunstenaars dorpje, waarvan de inwoners duidelijk in de hippiejaren waren blijven steken. Papa at die dag zijn eerste (en tevens laatste) oesters, ze waren een grote tegenvaller, volgens de kenner althans.



Vrijdag was het Kennedy space center aan de beurt. Opnieuw moesten we daarvoor meer dan twee uren rijden voor we het bezoekerscentrum bereikten. Het ingangsticket voor een volwassene kostte $38, maar het bezoek was zijn geld meer dan waard. Eerst maakten we per bus een rondrit op het reusachtige domein. Op drie plaatsen werd er halt gehouden. Op de eerste stopplaats werd de geschiedenis van de verschillende appolo's uit de doeken gedaan; in de briefingkamer, mochten we aanschouwen hoe een lancering in zijn werk gaat. Dat alleen al zorgde voor de nodige adrenaline. De tweede halte was het uitkijkplatform vanwaar we 2 spaceshuttles konden bekijken/fotograferen. Eén ervan wordt morgen (as we speak) gelanceerd. Op de derde stopplaats kregen we uitleg over het internationale ruimte laboratorium. Wetenschapper zijnde, vond ik dit alles extreem boeiend. Daarna keerden we terug naar het bezoekerscenter, alwaar we een Imax film (3D) te zien kregen. Het was alsof we zelf in dat laboratorium in de ruimte aan het werk waren. Er was ook een gloednieuwe attractie, waarbij je zelf kon ondervinden hoe het voelt om in de ruimte te worden geschoten. Er was geen ontkomen aan, mijn pa (het kind in hem was wakker gemaakt) wou dat perse uitproberen. Moraal van het ruimteverhaal, het was een superboeiende dag! Ik kwam ook tot volgend besluit: astronauten zijn tegelijk geniaal EN knettergek!



Na deze drukke week, wilden mijn ouders het iets rustiger aan doen voor hun laatste dag in Florida. Rina dacht daar echter anders over. Ze nodigde ons uit om met haar te gaan lunchen en daarna bezochten we nog een een museum voor moderne kunst in West Palm. Vervolgens namen we nog een kleine plons in het zwembad en de zaterdag zat er ook bijna op.





Zondag bracht ik hen terug naar de luchthaven, en het afscheid verliep niet zonder traantjes.
Mama en papa, bedankt voor jullie (blitz)bezoek!


http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/OudjesinAmerika?feat=directlink





dinsdag 5 mei 2009

Crazy......about sports


Als je van mening bent dat in België veel te veel aandacht (en geld) besteed wordt aan sport, dan verhuis je best niet naar de States. Hier zijn ze sportGEK en kan je nergens meepraten als je er niet van op de hoogte bent. Eerst was er de hyperpopulaire Superbowl en nu zijn de play offs van de NBA aan de gang. Na de competitie werden alle teams in twee groepen verdeeld (the eastern and western conferences). De eerste 8 van iedere conference gaan door naar de play offs. In de eerste ronde, neemt de eerste van iedere conference het op tgn de achtste, van diezelfde conference; de tweede neemt het op tgn de zevende enzoverder. Maar het duel wordt niet adhv één wedstrijd beslecht, nee hoor, het team met 4 gewonnen matchen, gaat door naar de volgende ronde; het andere team, ligt eruit. Zo zie je maar...zoiets kan heel lang aanslepen. Maar de wedstrijden volgen elkaar aan een speedtempo op (een team moet gemiddeld 3 keer per week spelen). Ondertussen zitten we reeds aan de tweede ronde. Om het schema te bekijken, surf naar: http://www.nba.com/playoffs2009/series/
Ikzelf was reeds twee maal gaan supporteren voor de Miami Heats, maar een play - off wedstrijd bijwonen...jawadde dat is nog iets anders. Dat kon ik aan de lijve ondervinden tijdens de wedstrijd: Magic Orlando - Philadelphia76ers. De sfeer was outstanding, bij de ingang kregen we van die irriterende lawaai makers, en iedereen was gekleed in de Magic Orlando kleuren, blauw en wit....behalve ik....ik had een groen topje aan (how could I know nietwaar). Gelukkig was er voor iedereen een witte of blauwe oversized tshirt voorzien. Het was een superspannende match, met heel veel sfeer: Magic Orlando verloor met ocharme 2 puntjes.




Mijn tweede play-off ervaring ging door in de, voor mij reeds vertrouwde, American Airlines Arena. Bij wijze van moeder- en vaderdag cadeau heb ik mijn ouders (die vorige week op bezoek waren, maar meer daarover in mijn volgende blogbericht) getrakteerd op een NBA wedstrijd. En ze waren aangenaam verrast. De wedstrijd zelf was echter van minder niveau (ofwel ben ik reeds rotverwend); de Heats hebben de volgende ronde niet gehaald...helaas!



Ondertussen is ook de MVP verkozen. MVP staat voor Most Valuable Player. And the winner is James LeBron, het wonderkind van Cleveland. Dwayne Wade, die zorgt voor het mooie weer bij de Heats, is derde geworden: http://www.sporza.be/cm/sporza/zaal/basketbal/090504_NBA_James_MVP



http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/PlayOffs?feat=directlink



maandag 20 april 2009

Sunshine State




Ok, mijn auto was dringend aan een wasbeurt toe, maar dit was overdreven. Regen (jullie kennen het fenomeen wel) viel als bakken uit de lucht! Wat een plensbui. En, in de zomer, is dat dagelijkse kost, zo werd me verteld. Gelukkig duren de buien niet zo lang, en zijn ze tevens ENORM plaatselijk.


21 Horses Die Suddenly at Palm Beach Polo Match

http://www.abcnews.go.com/Health/story?id=7380774&page=1

zaterdag 18 april 2009

aCuteAffliction


Evelien Van Ekert, afkomstig uit Hamme, woont al 3 jaren in Florida, meerbepaald in Fort Pierce (een uurtje ten noorden van Palm Beach). Ze is er bezig met haar doctoraat. Maar ze is niet alleen een gedreven wetenschapster, ze kan daarnaast ook bijzonder goed zingen en gitaar spelen. Samen met haar vriend Keith vormt ze een bandje: aCuteAffliction. Gemiddeld 3 keer per weekend treden ze op in één of andere bar. Het werd tijd dat ik eens ging luisteren. Daarvoor trok ik naar "A Buoy", een cafeetje in Fort Pierce, langs het water. Ze speelden voornamelijk covers, maar hun gamma was zeer gevarieerd: van zeer hedendaagse muziek tot het iets klassiekere werk. Zelfs de belgische groep K's Choice kwam aan de beurt, evenals "de roos" van Ann Christy.

Check hun myspace: http://www.myspace.com/acuteaffliction, wie weet worden ze ooit wel beroemd!




En professioneel videomateriaal :) (wat worden jullie verwend)



http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/Acuteaffliction?feat=directlink