Tuurlijk wilden ze weten hoe ik het hier vanaf breng; wie mijn vriendjes hier zijn, of ik mijn stulpje af en toe een kuisbeurt geef, of ik hier niet verhonger of erger nog, leef op hamburgers en pizza, of ik me hier wel een beetje gedraag,...enzoveel meer. Daarom kwamen ze zelf maar eens een kijkje nemen. Vrijdagavond 24 april pikte ik mijn 'mom and dad' op in de luchthaven van Miami. Ik was een spraakwaterval, zij daarentegen...waren een beetje moe van de lange reis. Eerst werd de buurt verkend (mijn zwembad, de mall, de plaatstelijke supermarkt,downtown). Zaterdagnamiddag/avond trokken we naar Fort Pierce, tijd om kennis te maken met de eerste vrienden: Evelien en Kieth (aka aCuteAffliction). Mijn pa was zeer onder de indruk van de kwaliteit van hun muziek en heeft het groepje dan ook tegelijk geboekt voor een optredentje in onze tuin.
Zondag trokken we naar het Jonathan Dickinson State park, iets ten noorden van Jupiter. Daar hebben we een prachtige wandeling gemaakt, tussen veel exotische bomen, planten en waarschijnlijk ook wel wat slangen. Je kan er ook kayakken of kano varen...tussen de alligators, maar daar had mijn ma dan weer niet zoveel zin in :) S'avonds werden de eerste cocktails genuttigd, samen met Julie.
Maandag, dinsdag en woensdag heb ik ze alleen op pad gestuurd, ik moest nl ook een beetje werken nietwaar. En hun dagen waren goed gevuld: West palm, palm beach, Miami, Fort Lauderdale EN de everglades hebben voor hen geen geheimen meer.
Donderdag, vergezelde ik hen naar de westkust, voor mij ook nog totaal onbekend terrein. Van oost naar west, deden we er bijna 3 uren over. We passeerden een reusachtig meer (lake Okeechobee) en uitgestrekte landbouwlandschappen. We hielden halt op een klein eilandje vlakbij Fort Myers, PineIsland genaamd. Het was er prachtig en immens rustig. Ik denk dat ik het aardse paradijs gevonden heb! Tijdens onze terugkeer naar het vasteland passeerden we Matlacha, een prachtig kunstenaars dorpje, waarvan de inwoners duidelijk in de hippiejaren waren blijven steken. Papa at die dag zijn eerste (en tevens laatste) oesters, ze waren een grote tegenvaller, volgens de kenner althans.
Vrijdag was het Kennedy space center aan de beurt. Opnieuw moesten we daarvoor meer dan twee uren rijden voor we het bezoekerscentrum bereikten. Het ingangsticket voor een volwassene kostte $38, maar het bezoek was zijn geld meer dan waard. Eerst maakten we per bus een rondrit op het reusachtige domein. Op drie plaatsen werd er halt gehouden. Op de eerste stopplaats werd de geschiedenis van de verschillende appolo's uit de doeken gedaan; in de briefingkamer, mochten we aanschouwen hoe een lancering in zijn werk gaat. Dat alleen al zorgde voor de nodige adrenaline. De tweede halte was het uitkijkplatform vanwaar we 2 spaceshuttles konden bekijken/fotograferen. Eén ervan wordt morgen (as we speak) gelanceerd. Op de derde stopplaats kregen we uitleg over het internationale ruimte laboratorium. Wetenschapper zijnde, vond ik dit alles extreem boeiend. Daarna keerden we terug naar het bezoekerscenter, alwaar we een Imax film (3D) te zien kregen. Het was alsof we zelf in dat laboratorium in de ruimte aan het werk waren. Er was ook een gloednieuwe attractie, waarbij je zelf kon ondervinden hoe het voelt om in de ruimte te worden geschoten. Er was geen ontkomen aan, mijn pa (het kind in hem was wakker gemaakt) wou dat perse uitproberen. Moraal van het ruimteverhaal, het was een superboeiende dag! Ik kwam ook tot volgend besluit: astronauten zijn tegelijk geniaal EN knettergek!
Na deze drukke week, wilden mijn ouders het iets rustiger aan doen voor hun laatste dag in Florida. Rina dacht daar echter anders over. Ze nodigde ons uit om met haar te gaan lunchen en daarna bezochten we nog een een museum voor moderne kunst in West Palm. Vervolgens namen we nog een kleine plons in het zwembad en de zaterdag zat er ook bijna op.
Zondag bracht ik hen terug naar de luchthaven, en het afscheid verliep niet zonder traantjes.
Mama en papa, bedankt voor jullie (blitz)bezoek!
http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/OudjesinAmerika?feat=directlink
Zondag trokken we naar het Jonathan Dickinson State park, iets ten noorden van Jupiter. Daar hebben we een prachtige wandeling gemaakt, tussen veel exotische bomen, planten en waarschijnlijk ook wel wat slangen. Je kan er ook kayakken of kano varen...tussen de alligators, maar daar had mijn ma dan weer niet zoveel zin in :) S'avonds werden de eerste cocktails genuttigd, samen met Julie.
Maandag, dinsdag en woensdag heb ik ze alleen op pad gestuurd, ik moest nl ook een beetje werken nietwaar. En hun dagen waren goed gevuld: West palm, palm beach, Miami, Fort Lauderdale EN de everglades hebben voor hen geen geheimen meer.
Donderdag, vergezelde ik hen naar de westkust, voor mij ook nog totaal onbekend terrein. Van oost naar west, deden we er bijna 3 uren over. We passeerden een reusachtig meer (lake Okeechobee) en uitgestrekte landbouwlandschappen. We hielden halt op een klein eilandje vlakbij Fort Myers, PineIsland genaamd. Het was er prachtig en immens rustig. Ik denk dat ik het aardse paradijs gevonden heb! Tijdens onze terugkeer naar het vasteland passeerden we Matlacha, een prachtig kunstenaars dorpje, waarvan de inwoners duidelijk in de hippiejaren waren blijven steken. Papa at die dag zijn eerste (en tevens laatste) oesters, ze waren een grote tegenvaller, volgens de kenner althans.
Vrijdag was het Kennedy space center aan de beurt. Opnieuw moesten we daarvoor meer dan twee uren rijden voor we het bezoekerscentrum bereikten. Het ingangsticket voor een volwassene kostte $38, maar het bezoek was zijn geld meer dan waard. Eerst maakten we per bus een rondrit op het reusachtige domein. Op drie plaatsen werd er halt gehouden. Op de eerste stopplaats werd de geschiedenis van de verschillende appolo's uit de doeken gedaan; in de briefingkamer, mochten we aanschouwen hoe een lancering in zijn werk gaat. Dat alleen al zorgde voor de nodige adrenaline. De tweede halte was het uitkijkplatform vanwaar we 2 spaceshuttles konden bekijken/fotograferen. Eén ervan wordt morgen (as we speak) gelanceerd. Op de derde stopplaats kregen we uitleg over het internationale ruimte laboratorium. Wetenschapper zijnde, vond ik dit alles extreem boeiend. Daarna keerden we terug naar het bezoekerscenter, alwaar we een Imax film (3D) te zien kregen. Het was alsof we zelf in dat laboratorium in de ruimte aan het werk waren. Er was ook een gloednieuwe attractie, waarbij je zelf kon ondervinden hoe het voelt om in de ruimte te worden geschoten. Er was geen ontkomen aan, mijn pa (het kind in hem was wakker gemaakt) wou dat perse uitproberen. Moraal van het ruimteverhaal, het was een superboeiende dag! Ik kwam ook tot volgend besluit: astronauten zijn tegelijk geniaal EN knettergek!
Na deze drukke week, wilden mijn ouders het iets rustiger aan doen voor hun laatste dag in Florida. Rina dacht daar echter anders over. Ze nodigde ons uit om met haar te gaan lunchen en daarna bezochten we nog een een museum voor moderne kunst in West Palm. Vervolgens namen we nog een kleine plons in het zwembad en de zaterdag zat er ook bijna op.
Zondag bracht ik hen terug naar de luchthaven, en het afscheid verliep niet zonder traantjes.
Mama en papa, bedankt voor jullie (blitz)bezoek!
http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/OudjesinAmerika?feat=directlink
2 opmerkingen:
Ik dacht dat de mall de lokale supermarkt was.
Nee nee de prestigieuze mall is niet bestemd voor gewone groceries, enkel voor kledij, electronica en andere luxe artikelen.
Ik hoop dat bij deze, dat eeuwige misverstand uit de wereld is geholpen :)
Een reactie posten