Salt Lake City, Utah

Totaal last minute stuurde Rina mij vorige week maandag tem woensdag naar Salt Lake City om er de ACS (American Chemical Society) meeting bij te wonen en BioTools te vertegenwoordigen. Normaalgezien gingen zij en Larry dat doen, maar door onverwachtse omstandigheden kwam de taak op mijn schouders terecht. Ik zag het als een hele uitdaging en keek er eigenlijk wel naar uit. Diane, die vanuit Chicago voor BioTools werkt, ging me van maandag tot dinsdagmiddag vergezellen en ook een beetje opleiden. "En oh ja"...had Rina me gezegd...."ik verwacht dat je een klassieke business outfit draagt, jeans zijn ten strengste verboden." SLIK, PANIEK! What the *bleep*? Een business achtige outfit? Gelukkig, waren fashion experts Elizabeth en Julie bereid mij hierbij te helpen. Zaterdag trokken we naar de mall, maar aangezien ik de meeste klassieke kledij per definitie saai vind (ieder zijn mening he), leek het me een moeilijke (om maar niet te zeggen: onmogelijke) taak. Gelukkig, dankzij mijn bevallige shopassistenten; mission accomplished! Resultaat: een zwarte businessbroek (ze zit me als gegoten), een leuk businesskleedje en zwarte muilschoentjes...klaar om te vertrekken dus. Maandagmorgen 3 AM, na een verschrikkelijke nacht (zo zijn de meeste nachten voor een vertrek), ging mijn wekker af; mijn vliegtuig vertrok immers vanuit Fort Lauderdale (een uurtje rijden van mijn appartement) en dat om 6:30 AM, veel te vroeg maw. GEEUW GEEUW! Vanuit het vliegtuigraampje zag ik een prachtige sunrise, de raarste landschappen, prachtige natuur, onbewoond en dan plots een stadje: Salt Lake City, omringd door de Rocky Mountains en...of course the Salt Lake. En het sneeuwde er; het weer verandert er heel snel, het weekend ervoor was het nog 20°C. Maar de skiërs zullen er zeker en vast niet om getreurd hebben.



Ik echter had weinig tijd om van toeristje te spelen; ik werd op de expositie verwacht, alwaar Diane onze stand reeds had opgezet. De ACS meeting was een giant conferentie: 13 000 wetenschappers in 1 stad....ik weet niet of dat echt gezond kan zijn. Hopelijk wordt minstens één daarvan een toekomstige klant, dan pas kunnen we van een geslaagd congres spreken. Maandagavond werden we door ABB (het bedrijf waarvan wij de onderdelen voor ons toestel kopen) uitgenodigd, om met hen te gaan dineren. En bij deze ben ik voor de tweede maal Sushi gaan eten. De wasabi heb ik deze keer toch maar links laten liggen. Woensdagavond werd ik meegevraagd door de mensen achter Gaussian (het softwareprogramma waarmee ik mijn spectra bereken). Normaalgezien zorgt Rina voor het entertainment, zo werd me verteld, en dus werd hetzelfde van mij verwacht. Ik weet niet of ik daar volledig ben in geslaagd, maar ik vond het in alle geval een aangenaam uitje. Woensdagnamiddag, was de expositie afgelopen, ik had echter weinig tijd te verspillen, inpakken en wegwezen terug naar Florida. De terugvlucht was nogal bumpy, ter hoogte van Alabama werden namelijk een aantal stormen voorspeld. Maar tegen 1:30 AM lag ik moe maar tevreden in mijn Floridiaans bedje! Slaapwel!




Echt veel van Salt Lake City heb ik niet gezien, maar ik kan jullie wel nog de volgende info meegeven. Het is een gezellige stad, bekend om zijn mormonen. Het is tevens een prachtig ski-oord, in 2002 werden er de (winterse) Olympische spelen georganiseerd. Er heerst een vreemde policy omtrent het nuttige van alcoholische dranken in bars; deze moeten steeds gecombineerd worden met iet of wat van voedsel. Enkel in clubs, verboden toegang zonder clubkaart, mag alcohol afzonderlijk worden geserveerd. Wat een gezeik...denk ik dan!



http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/SLC?feat=directlink

In the mean time.....

Intussen heeft de lente ook in België zijn intrede gedaan, zo te horen en is iedereen er volop van terrasje aan het doen, GROOT GELIJK! Ik besef maar al te goed dat ik hier rotverwend ben, maar naar het schijnt is de zomer verschrikkelijk, onaangenaam heet, dus dat het nog maar een tijdje lente blijft, zo is iedereen content.
Intussen zijn we al half maart en heb ik wel weer al een paar leuke uitstapjes achter de rug. Zo ben ik naar een optreden van "The Neville brothers" gaan kijken. Who? ja dat dacht ik ook! Een beetje van voor mijn tijd, maar wel aangenaam om naar te luisteren en bij deze heb ik toch eigenlijk ook een beetje "cultuur" opgesnoven. Het eerste weekend van mei gaat in West Palm een groot muziekfestival door: "Sunfest". Ik ga alvast een kijkje gaan nemen dan.
Intussen heb ik de golfsport ook een kans gegeven. Een paar weekends terug, werd op PGA (waar Rina woont) een heus golftornooi georganiseerd en voor de meeste inwoners van Palm Beach Gardens en Jupiter is dat a big deal. Ik, die op zich niet zo verzot ben op golf (mij lijkt het immens saai), wou toch even de sfeer gaan opsnuiven en ben vrijdag na het werk een kijkje gaan nemen. De golfers waren aan hun laatste holes (zeg ik het juist?) bezig voor die dag, want de zon ging zeer gauw ondergaan, en in het donker golfen, tjah dat zou wel eens gevaarlijk kunnen worden. Om de concentraties van de golfers niet te verstoren waren gsms en fototoestellen niet toegelaten op het terrein. Je kon op een redelijk korte afstand van de golfers gaan staan, maar wanneer een dame met witte pet haar armen in de lucht stak, dan moest je stil zijn. Ik vond het persoonlijk een klein beetje vergelijkbaar met Waregem Koerse, helaas was de afterparty heel wat minder. Er was we vuurwerk, en er kwam een bandje optreden in de Heineken (jak, één biertje kostte $7) tent, maar tgn 22u werd de boel gesloten en was het meeste volk effectief al naar huis.
Intussen heb ik ook mijn tweede NBA-ervaring achter de rug. The Miami Heats (je moet je ploeg trouw blijven he) namen het deze keer op tegen Utah Jazz. De match was ubermegaongelooflijkformiweldig SPANNEND, tot 3 keer toe moest de match met 5 minuten verlengd worden. Ik zweer je, als toeschouwer, kan je niet anders dan er volledig in opgaan. Uiteindelijk hebben de Heats het gehaald met 140-129. Van die 140 punten had Dwayne Wade er wel 50 voor zijn rekening genomen. Tijdens de match werd hij ook nog eens tot topscoorder van de Heats (in history) gebombardeerd. Jaja, dat bazeke heeft talent, en is ook in de running om MVP (most valuable player) te worden. Klik hier om hem aan het werk te zien tegen de Chicago Bulls; very impressive.

Intussen is ook 17 maart gepasseerd: St. Patricks Day. En voor de ontelbare Amerikanen met Ierse roots, moet dat gevierd worden. In het bedrijf werd afgesproken dat iedereen iets groens moest aandoen. Tegen de regels ingaan, was op eigen risico. Zo gezegd zo gedaan uiteraard! Ik heb me nog nooit tevoren zo Iers gevoeld. 's Avonds zijn we iets gaan eten in Queen Mary's (Britse) pub, alwaar Victoria wat extra centjes bijverdient (2 kinderen opvoeden is hier echt wel niet zo evident) en daarna hebben nog wat verder gevierd in een andere echte Ierse pub!


Intussen hebben we ook wel een aantal diertjes zien passeren rond het BioTools gebouw. Ons alziend oog, Mary waarschuwde me wanneer ik mijn fototoestel moest boven halen. Zo heb ik een echte levende slang zien passeren, een zwart slangetje, op zich totaal niet gevaarlijk, maar zijn schichtige bewegingen vond ik best wel creepy. Nee het zal mijn vriendje niet worden!


http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/Maart?feat=directlink

3.....2.....1.....lift off!

Deze avond, meer bepaald om 7:43 pm werd vanop het Kennedy Space Center, de ruimteraket Discovery gelanceerd. 14 bemanningsleden (tukkezot zijn ze) zijn onderweg naar het International Space Station (je weet wel....altijd rechtdoor en dan naar links). Meer info op: http://www.nasa.gov/mission_pages/shuttle/main/
Deze avond, meer bepaald om 7:43pm stond Elke buiten voor haar appartement, geconcentreerde blik, gericht naar de lucht (gelukkig in de juiste richting). En ze zag de spaceshuttle passeren, ze kon er heel moeilijk naast kijken: best wel spectaculair! Hieronder zijn een aantal foto's te zien: de lancering, hoe die werd ervaren vanuit Palm Beach Gardens.

The Florida Keys

Het derde (en laatste weekend) trokken we nog iets zuidelijker, meerbepaald richting The Keys, voor vele Amerikanen, DE vakantie bestemming bij uitstek. Onze eerste stopplaats was iets ten zuiden van Miami, het Byscayne National Park. Daar wilden we graag snorkelen, maar door de weersomstandigheden ging dit feestje niet door. We waren eigenlijk wel een beetje ontgoocheld en wilden toch nog iets actiefs doen; we besloten om een kano te huren. Ok kanoën op de oceaan, het is een keer iets anders. Het heeft me toch een tijdje geduurd vooraleer ik de stabiliteit van het vaartuig kon inschatten. Ook ons stuurvermogen was niet volledig jedat! We wisten nooit op voorhand waar we zouden uitkomen, we zullen nog een beetje moeten oefenen als we als team willen meedoen aan de Olympische Spelen. Na een uur en een half dobberen, hebben we ons roeispaan afgekuist en zijn we het maar afgestrapt. Ze spreken wel van een Nationaal park, maar eigenlijk was er toch maar weinig te beleven. We reden verder naar onze eerste overnachtingsplaats: het motelletje van Ed en Ellen op Key Largo, het eerste eiland van de Keys. Op aanraden van Ed gingen we gaan eten in de "Hideout". Ze serveerden er "all you can eat fish" voor amper $10. Dat moesten we gaan uittesten. Amaai we waren net in een Amerikaanse film terecht gekomen. Het restaurant was eigenlijk een grote versierde veranda, de 2 serveersters (moeder en dochter) schonken het bier uit grote kannen, het eten werd opgediend in -jawel- plastieken borden. De vis was gefrituurd, dus geen idee wat we gegeten hebben, maar met 1 portie hadden we alvast genoeg. En na een half uur....waren we klaar met eten. Yep, het is wat anders dan we verwacht hadden, maar wat hadden we eigenlijk gewild...voor $10/p.p.

Zaterdag, we wilden de Keys afrijden tot het meest zuiderlijke punt. Rap ging dat niet gaan, want op de US1 (de enige grote baan die er is) mag er maximum 45 miles per uur gereden worden. Natuurlijk wilden we af en toe ook wel eens een halte houden. Onze eerste stopplaats was bij de 7 mile bridge, een indrukwekkende brug, die we dan ook nog over moesten. Daarna hielden we halt in het Bahia Honda State park. Dit park is bekend om zijn prachtige stranden, naar het schijnt één van de mooiste van de wereld. Na een plas-, lunch- en bronzeerpauze, trokken we verder richting onze volgende bestemming: Deer key. Zoals de naam reeds doet vermoeden, zou het daar moeten krioelen van de herten. Helaas, tijdens onze natuurwandeling zijn we er geen tegen gekomen, maar de gedachte dat er ook ratelslangen ons pad konden kruisen (zo meldde ons het informatiebord) gaf onze wandeling natuurlijk weer een extra dimensie. Daarna reden we door richting SugarLoaf Key alwaar we die nacht kampeerden. We hadden de tent geleend van Julie en Scott en vonden het natuurlijk niet nodig om ze vooraf eens te proberen opzetten. Gevolg: het was geen lachertje. Gelukkig werden we bijgestaan door een vriendelijke (niet zo sexy) Amerikaan. Na een frisse (en vooral verdiende) duik in het zwembad, sprongen we in onze kleren om de sunset op Key West te gaan bijwonen.



Op Mallory square viel er heel wat te beleven, er waren straatartisten en allerhande kraampjes en vele toeristen zaten klaar om de zonsondergang te bewonderen. En inderdaad...het was de moeite en op het einde was er zelfs een applaus; wat had de zon dat weer goed gedaan die dag! Toen de zon bijna was ondergegaan, ging de man (die samen met zijn vriendin naast ons zat) op zijn knieën gaan zitten, en hij vroeg haar ten huwelijk. Isabelle en ik moesten ons inhouden geen traantje weg te pinken, want dat was OOOOOOOOOOOO zooo romantisch! Na het hele spectakel trokken we naar Duval street, een straat vol pubs en restaurantjes. Wat heerste er een leuke sfeer. Na lunch en een biertje in een plaatselijke pub wilden we terugkeren naar onze tent. Maar we maakten een ommetje, langs het zogezegde meest zuidelijke punt van de States. We waren echter niet de enige met dat idee, we kwamen er twee scooterboys tegen uit Nevada; die stelden voor om nog enen te gaan drinken. Daarna keerden we terug naar Sugarloaf key, want op zondag hadden we nog grootse plannen, we wilden en zouden snorkelen.







Zondag morgen waren we al heel vroeg uit de veren en na alles opgeruimd te hebben (lees: na alles terug in de koffer gepropt te hebben), trokken we terug richting Key Largo, the place to be voor snorkeling. Om 12u vertrok onze boot richting 3 verschillende snorkel locaties. Maar aiaiaiai, tegen dat we op onze eerste stopplaats waren aangekomen, waren we allebei zoooooooo misselijk. De instructeur stelde ons gerust, in het water zouden we ons veel beter voelen, YEAH right, we vonden het eigenlijk vooral angstaanjagend, de golven waren nogal wild en overal waar je keek, was er de oceaan. Was het naief van ons om te denken dat het snorkelen zou doorgaan in een rustige lagune? In alle geval prefereerden we de misselijkheid op de boot. Maar we waren duidelijk niet de enige, het dek lag vol met zieken. We konden een clubje oprichten. Gelukkig hebben we maar 2 stopplaatsen aangedaan en tegen de terugkeer was iedereen gewoon mottig en was het ook nog beginnen regenen. Dus, geef je ons het voordeel van de twijfel aub? We zijn geen mietjes, het was een beetje stormig op zee! Dat was echt een domper op de feestvreugde, we keken er allebei naar uit en we hadden er toch $35 voor betaald. Maar dat heb ik dan ook weer bijgeleerd, geen snorkelen voor Elke. Ik blijf gewoon verder zoeken naar mijn talenten. Terug aan wal, probeerden we eerst wat te bekomen van onze mislukte snorkelervaring, en daarna trokken we noordwaarts; eindbestemming Palm Beach Gardens. Ondanks alles, was ook onze trip naar de Keys meer dan geslaagd!

En toen was het maandagavond, tijd om afscheid te nemen van Isabelle en dat onder de vorm van een laatste avond maal, waarbij ook Scott, Julie en Elizabeth ons hebben vergezeld. Dinsdagmorgen heb ik haar naar de luchthaven gevoerd en (met een witte zakdoek) uitgezwaaid: Baai baai Isabelle, bedankt voor je komst, we zullen je hier missen!



http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/Keys?feat=directlink

http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/Random?feat=directlink

Bienvenido a Miami

En zo zijn we bij het tweede weekend van haar verblijf aanbeland, met als thema: Bienvenido a Miami. Opdat we het niet zagen zitten op en af te rijden (enkele reis ongeveer 1,5uur), hadden we er een bedje gereserveerd in een jeugdherberg en geef toe, waren we op die manier ook niet extreem milieu vriendelijk bezig? Vrijdag stond volledig in het teken van de Everglades. Langs de Tamiami trail, iets ten westen van Miami zijn er heel wat kleine zelfstandigen die je een airboat trip willen aansmeren, je hebt er maar uit te kiezen. Om er voor mij ook de spanning wat in te houden (ik had dit immers al gedaan met Kimmy en Ann-Sophie, voor de oplettende lezers) hebben we er een andere uitgekozen en eerlijk gezegd, volgens mij ook een "betere" want deze keer zagen we werkelijk "wilde" alligatoren tijdens onze boottrip. Maar zo wild waren ze dan ook weer niet hoor, onze schipper (den Danny) kende ze allemaal bij naam en waarempel, toen hij er eentje riep, jumper genaamd, kwam die wel af zeker? Ze wist dat ze eten zou krijgen...een toerist...GRAPJE . Daarna was er nog een hele infosessie van hoe je ze moet benaderen en hoe ermee te worstelen, en op het einde van de show....heb ik Larry (de kleuter alligator) vast gehouden en mensen dit vind ik persoonlijk HEEL stoer! (bewijsmateriaal volgt) Ook Isabelle heeft de koelbloedige in haar armen genomen en twas liefde op het eerste zicht, voor de rest van haar verblijf kon ze er niet meer over zwijgen. Daarna maakten we nog een wandelingetje in een natuur reservaat, alwaar de aligators gewoon langs de kant van het wandelpad, lui lagen te wezen. Maar we vonden het toch verstandiger onze alligatorworstelles niet in de praktijk om te zetten. Verder zagen we heel wat vreemde vogels.





Vervolgens reden we verder naar Miami, South beach, naar ons jeugdhotel. Na een gezellig (en betrekkelijk duur) dineetje langs Ocean drive, waren we doodop, wat wil je...na een heledag gevaarlijke alligators getrotseerd te hebben, clubben in Miami werd verzet naar de volgende avond. Zaterdagmorgen, ontbijten op het strand, ZAAALIG! Daarna namen we de bus naar het vasteland naar Byscayne boulevard, alwaar het Hard Rock cafe gesitueerd is. Opnieuw voor de attente lezers onder jullie, tijdens het verblijf van Kimmy en Ann-Sophie waren we er helaas niet in geslaagd het Hard Rock cafe te vinden (tot twee keer toe), maar dat was volledig de schuld van Tracy, onze koppige gps. Na een stevige lunch trokken we richting de American Airlines arena en dat om een ECHTE NBA match van de Heats bij te wonen. Zij die mij een beetje kennen, weten dat dit hoog aangeschreven stond op mijn wishlist, dus ja...ik keek er BIJZONDER naar uit. Die dag namen de Heats het op tegen de Philadelphia 76ers, het was een ongelooflijk spannende wedstrijd waarvan de winnaar pas op het einde van de 4de kwarter bekend was: DE HEATS! Joepiejajeeee!En dat op burnies verjaardag. Burnie is de mascotte van de heats en speciaal voor zijn verjaardag waren nog een heleboel andere mascottes geinviteerd. Uiteraard was het weer een heuse show, er werd zelfs een babyrace gehouden: immens grappig! Na de wedstrijd (die al mijn verwachtingen had ingelost) en na een beetje verloren gelopen te hebben, keerden we busgewijs terug naar ons hotel op South beach, om ons te prepareren voor ons avondje clubben.





We kwamen ons hotel nog maar uit (gepimpt en al) of we werden al een bandje in onze handen gepropt voor één of andere club, waar ook Britney Spears zou zijn die avond, zo hadden ze ons beloofd..Yeah right! Toen we de club eindelijk hadden gevonden, mochten we inderdaad via een aparte ingang binnen, MAAR dit bandje gaf ons helemaal geen gratis toegang, we moesten nog $20 betalen, pure rip off maw. Besloten we maar om te gaan dansen in een leuke bar langs Ocean Drive, en hebben wij leute gehad met het bestuderen van iedereen rondom ons! Zondagmiddag keerden we terug naar Palm Beach Gardens, want we (Isabelle, Elizabeth en ik) werden door Julie en Scott uitgenodigd om een toertje te gaan maken met hun boot, en geef toe, zoiets kan je toch gewoon niet weigeren. Scott werkt als zelfstandige en verdient zijn brood met rijke tiesten mee te nemen om een dagje te gaan flyfishen. Het weer was prachtig en we voeren van de intracoastal naar de oceaan, alwaar we omringt werden door haaien (ja we hebben ze wel degelijk zien zwemmen rond de boot). Maar tzijn lieve haaien, ze eten geen mensen. Daarna hebben we ook eens mogen vissen, en toen heb ik ontdekt...dat ook vissen geen talent van mij is. Isabelle daarentegen heeft er eentje kunnen vangen en Elizabeth was erin geslaagd en vis over de boot te doen vliegen. Echt grappig!



Resultaat: ook dit weekend kon geklasseerd worden onder de geslaagde weekenden!

Maandagavond hadden we zin in een filmpje; een rasecht Amerikaans filmpje...Daarom zijn we in de cinema, vlak bij mijn appartement, naar "Fired up" gaan kijken. Amerikaanser kon niet: over Cheerleaders en Footballplayers. Maar we hebben ons kostelijk geamuseerd: de humor was, tot onze grote verbazing, echt goed en de hoofdrolspeler...tjah die mocht er best zijn!

Donderdagavond was het tijd voor een tweede boottochtje. Deze keer werden we (Julie, Isabelle en ik) geïnviteerd door John, die we op die bewuste vrijdagavond hebben leren kennen. Jaja Julies openingszinnen zijn helemaal niet te onderschatten. Met wat wijn en wat hapjes hadden we echt een 100% vakantie gevoel!

ziezo dat was Isabelles 2de week in Florida, ik ga het hierbij laten, volgende keer meer weer, zou Frank zeggen!

http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/Miami?authkey=Gv1sRgCJe5kuvhz5CmLQ&feat=directlink

http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/Everglades?feat=directlink

http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/NBA?feat=directlink

http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/Bootscott?feat=directlink

http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/BootJohn?feat=directlink

hockey, yoga,artisgras, tips voor pickup lines ....en nog zoveel meer!

Ik weet het, ik heb het zelf gezocht, uitstellen leidt tot niets! Zienu...moet ik mijn verhaal doen over maar liefst 3 weken, 3 drukke weken. Hoe begin ik eraan? week per week? of stoer zijn, niet neuten en gaan voor 3 in 1? Heb er nog eventjes aan gedacht jullie mening te vragen (via referendum of zo?), maar weet je, dat zou opnieuw alleen maar tot vertragingen leiden DUS laat ik er niet te veel meer over zeveren en er gewoon aan beginnen. Zoals beloofd, wordt het een zeer gevarieerd verslag.



Isabelle, zij is de schuld van mijn uitstelgedrag, so please blame her! Op dinsdag 10/2 ging ik haar ophalen in de luchthaven in Miami aka MIA. Toen ik daar aankwam, leek het alsof ik de grens met Mexico had overgestoken; bijna iedereen sprak er bijzonder goed Spaans. En dat bleek ook te gelden voor de rest van Miami (later meer daarover). Isabelle zou voor de komende 3 weken bij me inwonen en aangezien we mekaar op voorhand toch niet zo heel goed kenden, vond ik dat toch wel een beetje spannend. Omdat ik hier voornamelijk ben om te werken (jaja toch wel), hield ze zich tijdens de weekdagen bezig met relaxen (lees: bruinen) aan het zwembad, shoppen in de mall, fitnessen en..... (voordelig voor mij) KOKEN. IDEAAL tegen dat ik terug was van-een-toch-wel-lastige-werkdag, stond het eten klaar en jammie het was keer op keer smullen geblazen. Op vrijdag, nam ik verlof, Isabelle was niet zover gereisd om alleen voor mij te koken, welteverstaan.
Het eerste weekend zijn we in de buurt van Palm Beach Gardens gebleven. Vrijdag, de dertiende, hebben we geen risico's genomen en maakten we er een relaxt namiddagje van aan het strand. s'Avonds verkenden we samen met Julie het nachtleven in Palm Beach Gardens en Jupiter. En zo komen we naadloos bij de rubriek: "mannen versieren met Julie". Julie had er duidelijk zin in en slaagde er ook keer op keer in om ,uit het niets ,een gesprek aan te knopen met total strangers. Zelfs de volgende pickup line bleek te werken: "I see you wear a helmet". Deze wordt bij voorkeur gebruikt bij mannen die met hun moto op stap zijn, succes gegarandeerd!




De dag erna, niet volledig wakker, zijn we (Elizabeth, Julie, Isabelle en ik) naar Artigras geweest, een kunstfestival in Abacoa (de studentenwijk in Jupiter). Eerlijkgezegd was ik niet zo overdonderd van de kunst, maar het was toch gezellig.

's Avonds vierden Isabelle en ik onze Valentijn in een gezellig Mexicaans restaurantje in West Palm. Achteraf werden we wel met boze blikken de deur uitgekeken; kleine misrekening in onze fooi, en dat zullen we geweten hebben! Zondag reden we nog iets verder naar het zuiden, eerst stopten we in Delray beach, gezellig badstadje waar het "garlic festival" aan de gang was. Maar dat hebben we wijselijk aan ons voorbij laten gaan. De volgende stopplaats was "Crate&Barrel", een hippe winkel in Boca Raton. Daar heb ik mijn kadobon verpatst voor een mooie gele vaas (zie foto's) en een boekje met cocktailrecepten (dat belooft). Dus Sarah en Kristin, bedankt voor het originele kado. Onze eindhalte was Fort Lauderdale. Wat was het daar druk zeg, zowel op de beach als in de pubs. Het was nog een beetje te vroeg voor springbreak, maar volgens mij was het toch een voorbode ervan. Fort Lauderdale wordt, omwille van zijn vele kanaaltjes vaak vergeleken met Venetië. Ok die kanalen omzoomd met reusachtigee villas zijn wel eens de moeite om zien, maar de vergelijking met Venetië gaat toch helemaal niet op! Vooraleer we huiswaarts keerden, wilden we eerst nog een cocktailke (en in mijn geval colaatje) drinken in een zeer hippe bar, waarvan me de naam nu toch wel ontglipt zeker. Maar aangezien we erin geslaagd waren een gesprek aan te knopen met een eenzame man aan het tafeltje naast ons (we learned from the master), werden het er 3 (colaatjes voor mij, cocktailkes voor Isabelle). Om de één of andere bizarre reden vond Isabelle de terugtocht niet zo fijn.




En toen begon de werkweek weer. Maar onze avonden waren goed gevuld! Zo zijn we op dinsdag (17/02) naar een hockeywedstrijd gaan kijken, een echte uit de nhl (national hockey league).De Florida Panthers namen het op tegen de New Jersey Devils. YEAH! Het hockey stadium lag ter hoogte van Fort Lauderdale, dus toch opnieuw een uurtje rijden. Het heeft ons wat moeite gekost om het "bank atlantic center" te vinden. Google maps had ons namelijk een beetje op het verkeerde pad gestuurd (en nee dat heeft NIETS te maken met de combinatie vrouwen en kaartlezen). Net voor de wedstrijd begon, kwamen we op onze plaats van bestemming aan, maar hé parkeren (mijn grootste zorg) was zeker geen probleem, heel wat anders dan bij ons regenboogstadion dus. Het gebouw op zich was al super indrukwekkend, het leek precies een immens winkelcentrum. Onze zitplaatsen waren helemaal bovenaan, we hadden een prachtig zicht, maar ook een beetje hoogtevrees. Zoals bij de meeste Amerikaanse sportevenementen, was er weer een grootse show van gemaakt; het was onmogelijk je te vervelen tijdens de vele timeouts. Eén ding had ik echter niet in rekening gebracht: het ging om IJShockey maw het was toch iets kouder dan ik (kledingsgewijs) voorzien had. brrrrrrrrr Maar de match was interessant genoeg om mijn gedachten te verzetten en ja hoor...de Panthers hebben het gehaald met 4-0.
Donderdagavond heb ik weer wat grenzen verlegd en deze keer onder de vorm van.......Yoga! Elizabeth werkt voor een pr buro, dat voor Dr. Michael Constantine (geen paniek als je die niet kent) een evenement op til had gezet om zijn boek over holisme (body, mind, spirit) te promoten. De locatie voor dit alles was prachtig, de yogasessie vond plaats op een binnentuintje van een hotel in West Palm (hotel Biba). Maar als ik eerlijk mag zijn...tussen ons gezegd en gezwegen...dat hele yogagedoe...toch niet helemaal mijn ding zu, ik vind het lastig! Achteraf zijn we nog eens een kijkje gaan nemen in Clemantis street (centrum van West Palm) alwaar iedere donderdagavond een soort parkconcerten doorgaan, en dat in februari reeds....

Zo, ik vind dit genoeg voor 1 blogberichtje! Veel leesplezier en tot zeer gauw voor de rest van het verslag!


http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/Hockey?feat=directlink
http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/1315?feat=directlink

Daylight saving time

Even een kort intermezzo voor ik aan het echte werk begin. Deze morgen, ik sta op, (goedgehumeurd), wat zegt de klok op mijn gsm? 9u30AM, he maar dat kwam helemaal niet overeen met de tijdsaanduiding op mijn wekker en polshorloge! Voor hen was het nog maar 8u30AM. Lieve hemel! De tv ging akkoord met mijn gsm....Waar is dat ene uurtje naartoe? Al snel was het mysterie opgelost: Florida is reeds overgeschakeld op zomertijd. Samengevat: het uurverschil met België is 5 geworden ipv 6. Pas maar op...straks halen we jullie nog in!