Salt Lake City, Utah

Totaal last minute stuurde Rina mij vorige week maandag tem woensdag naar Salt Lake City om er de ACS (American Chemical Society) meeting bij te wonen en BioTools te vertegenwoordigen. Normaalgezien gingen zij en Larry dat doen, maar door onverwachtse omstandigheden kwam de taak op mijn schouders terecht. Ik zag het als een hele uitdaging en keek er eigenlijk wel naar uit. Diane, die vanuit Chicago voor BioTools werkt, ging me van maandag tot dinsdagmiddag vergezellen en ook een beetje opleiden. "En oh ja"...had Rina me gezegd...."ik verwacht dat je een klassieke business outfit draagt, jeans zijn ten strengste verboden." SLIK, PANIEK! What the *bleep*? Een business achtige outfit? Gelukkig, waren fashion experts Elizabeth en Julie bereid mij hierbij te helpen. Zaterdag trokken we naar de mall, maar aangezien ik de meeste klassieke kledij per definitie saai vind (ieder zijn mening he), leek het me een moeilijke (om maar niet te zeggen: onmogelijke) taak. Gelukkig, dankzij mijn bevallige shopassistenten; mission accomplished! Resultaat: een zwarte businessbroek (ze zit me als gegoten), een leuk businesskleedje en zwarte muilschoentjes...klaar om te vertrekken dus. Maandagmorgen 3 AM, na een verschrikkelijke nacht (zo zijn de meeste nachten voor een vertrek), ging mijn wekker af; mijn vliegtuig vertrok immers vanuit Fort Lauderdale (een uurtje rijden van mijn appartement) en dat om 6:30 AM, veel te vroeg maw. GEEUW GEEUW! Vanuit het vliegtuigraampje zag ik een prachtige sunrise, de raarste landschappen, prachtige natuur, onbewoond en dan plots een stadje: Salt Lake City, omringd door de Rocky Mountains en...of course the Salt Lake. En het sneeuwde er; het weer verandert er heel snel, het weekend ervoor was het nog 20°C. Maar de skiërs zullen er zeker en vast niet om getreurd hebben.



Ik echter had weinig tijd om van toeristje te spelen; ik werd op de expositie verwacht, alwaar Diane onze stand reeds had opgezet. De ACS meeting was een giant conferentie: 13 000 wetenschappers in 1 stad....ik weet niet of dat echt gezond kan zijn. Hopelijk wordt minstens één daarvan een toekomstige klant, dan pas kunnen we van een geslaagd congres spreken. Maandagavond werden we door ABB (het bedrijf waarvan wij de onderdelen voor ons toestel kopen) uitgenodigd, om met hen te gaan dineren. En bij deze ben ik voor de tweede maal Sushi gaan eten. De wasabi heb ik deze keer toch maar links laten liggen. Woensdagavond werd ik meegevraagd door de mensen achter Gaussian (het softwareprogramma waarmee ik mijn spectra bereken). Normaalgezien zorgt Rina voor het entertainment, zo werd me verteld, en dus werd hetzelfde van mij verwacht. Ik weet niet of ik daar volledig ben in geslaagd, maar ik vond het in alle geval een aangenaam uitje. Woensdagnamiddag, was de expositie afgelopen, ik had echter weinig tijd te verspillen, inpakken en wegwezen terug naar Florida. De terugvlucht was nogal bumpy, ter hoogte van Alabama werden namelijk een aantal stormen voorspeld. Maar tegen 1:30 AM lag ik moe maar tevreden in mijn Floridiaans bedje! Slaapwel!




Echt veel van Salt Lake City heb ik niet gezien, maar ik kan jullie wel nog de volgende info meegeven. Het is een gezellige stad, bekend om zijn mormonen. Het is tevens een prachtig ski-oord, in 2002 werden er de (winterse) Olympische spelen georganiseerd. Er heerst een vreemde policy omtrent het nuttige van alcoholische dranken in bars; deze moeten steeds gecombineerd worden met iet of wat van voedsel. Enkel in clubs, verboden toegang zonder clubkaart, mag alcohol afzonderlijk worden geserveerd. Wat een gezeik...denk ik dan!



http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/SLC?feat=directlink