woensdag 26 augustus 2009

vakantie in België >>>>>bezoek voor Elke



Begin augustus kreeg ik opnieuw bezoek over de vloer. En deze keer waren ze met veel. Kristin had nl nog 7 andere vriendjes kunnen enthousiasmeren om Florida te komen verkennen. Sarah en Dieter zijn voor mij geen onbekenden, maar Anneleen, Griet, Sabine, Joris en Jan had ik vooraf nog maar een paar keer gezien. Op woensdagavond 29/07 zouden ze aankomen in Miami. Daarom besloot ik hen daar te verwelkomen. Bij wijze van experiment, trok ik deze keer met het openbaar vervoer richting South beach. Het werd een echte trein-, tram-, busdag en de expeditie duurde 3 uren, terwijl je er met de auto gemakkelijk binnen het uur en een half kan staan. Niet zo motiverend dus! Gelukkig had ik bijzonder leuke vooruitzichten; het weerzien van mijn vrienden. De volgende dag bezochten we plaatsjes in Miami, die ik nog niet eerder had gezien. Coconut Groove, de oudste wijk, is eigenlijk niets anders dan een winkelcentrum en is dus weinig bijzonder. Coral Gables, daarentegen, ook bekend als Miami's rijkste wijk is best wel indrukwekkend. Naast de bescheiden optrekjes, zijn de Venetiaanse pool en het reusachtige Biltmore hotel er de bezienswaardigheden. De dag erna moest ik het bonte gezelschap verlaten, ze trokken richting de Keys en ik trok richting BioTools. Maar enkele dagen later ontmoette ik hen in Fort Lauderdale om hen vervolgens te gidsen door mijn "hometown". Aangezien mijn appartement geen 8 bezoekers aankan, bleven enkel Dieter, Sarah en Kristin bij me overnachten. De volgende morgen (ze hadden immers een strak reisschema) trok de hele bende verder noordwaarts....richting de roetsjbanen en de orka's.




Maar echt lang was ik niet alleen. Op dinsdag arriveerden Fabian, Frank en (niet te vergeten) Etienne, het nijlpaard. Etienne is een echte wereldreiziger. Zo heeft hij vorig jaar China bezocht en dit jaar was Florida aan de beurt. Hij keek er tevens heel erg naar uit om Rafke tgirafke te ontmoeten. En het klikte meteen tussen die twee, dat zal je wel merken aan de foto's. De aankomst van het drietal werd (iets te) uitbundig gevierd met geïmporteerde ricard.





Tijdens hun verblijf zijn we voor 3 dagen naar de Bahamas geweest, HET vakantie oord bij uitstek. Het eiland "Grand Bahama" ligt op 5 uren varen van Fort Lauderdale, met de Discovery Cruiseline althans. Aangezien we hierdoor de States verlieten, waren de duanecontroles weer overdreven (vooral in het terugkeren eigenlijk). Eenmaal aangekomen op het eiland, stonden we versteld van de prachtige kleuren van de oceaan en de witte stranden (een beetje het aards paradijs zo). Veel van het toerisme was er echter niet te merken. Volgens mij waren we de enige gasten in ons hotel, bijvoorbeeld (ideaal voor Frank en Fabian, konden ze ongestoord van bommetje doen in het zwembad). Een orkaan had er in 2004 goed huisgehouden en de wederopbouw van de beschadigde gebouwen kwam maar heel traag op gang. Toch hebben we keihard ons best gedaan om het toerisme daar te steunen. Zo zijn we gaan snorkelen, hebben we uiteraard de plaatselijke cocktail (bahamamama) uitgeprobeerd, hebben we scooters gehuurd en zijn Frank en Fabian gaan jetskiën. Van ons kunnen ze dus zeker en vast niet klagen. Eens terug in Florida aangekomen, trok het drietal met hun gehuurde ford mustang convertible (mannen!!!!) verder noordwaarts en daarna zuidwaarts.




Woensdagavond, 12/08, was de kers op de taart. Aangezien alle bezoek me op donderdag morgen zou verlaten, werd in Miami nog een geslaagd afscheidsfeestje gehouden.

Iedereen, (te veel om op te noemen :) ) bedankt voor jullie bezoek, ik heb er bijzonder van genoten!


PS: volgens mij gaan jullie veel plezier beleven aan de volgende fotoreeks: http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/Veelbezoek_augustus?feat=directlink


En tot slot nog enkele weetjes over de Bahamas:
- de nationale munt is er de bahamese (of wat dat ook mag zijn) dollar. Die heeft dezelfde waarde als de Amerikaanse dollar. Je kan er gerust met Amerikaanse dollar betalen, maar omgekeerd met Bahamese dollar betalen in Amerika, is onmogelijk.
- Aangezien de bahamas vroeger een kolonie waren van Groot Brittanië, rijdt men er nog steeds aan de linkerkant van de weg. Daar kon ik heel moeilijk aan wennen, het was vooral verwarrend op de rondepunten eigenlijk. Bij de meeste auto's zit het stuur echter links.
- de taxichauffeurs spelen er onder één hoedje en voor eender welke rit betaal je $20. Ze negeren je compleet als je hen vraagt hun taximeter aan te leggen.
- Als je wil weten hoe de bahamamama wordt gemaakt, klik op volgende link (met dank aan Frank voor het doorsturen ervan): http://www.youtube.com/watch?v=_s20ZN8WZbo
Santé!

zondag 9 augustus 2009

Heidi aus Tirol


Echt veel tijd om te treuren om het vertrek van mijn broer had ik echter niet. Ik moest nl zelf mijn koffers pakken om Chirality2009 bij te wonen. Daar zouden we (Jordan, Diane en ik) het BioTools fort verdedigen en ik zou er ook een poster ivm mijn onderzoek presenteren.

Het congres vond plaats in Breckenridge, een stadje in Colorado op ongeveer 2u30min van Denver. Het contrast met Florida was enorm. De vlakte werd vervangen door hoge bergen, waarvan sommigen nog bedekt werden met eeuwige sneeuw. De lucht was er extreem droog en voor het eerst sinds mijn Amerikaanse verblijf, mocht ik mijn zomervestje bovenhalen. Wandelen in de bergen, leek door het gebrek aan zuurstof, VEEL lastiger dan 5 km lopen in de vochtige hitte in Florida.
Het congres, had naar mijn mening toch een pak minder deelnemers dan de vorige editie in Genève (de crisis alweer?). Desalniettemin, passeerden vele interessante lezingen de revu, bezochten een aantal geïnteresseerden onze booth en werd ook mijn poster met het nodige enthousiasme bekeken. Mission accomplished, denk ik!



http://picasaweb.google.be/Elke.Debie/Breckenridge?feat=directlink

donderdag 23 juli 2009

Walter en Kitty in Florida


Geen paniek! Er is nog geen orkaan gepasseerd die Florida zeer vakkundig van de wereldkaart heeft geveegd. Ik werd ook niet gekidnapt door van die schattige marsmannetjes en childfocus hoeft ook niet gealarmeerd te worden. Neenee, ik heb het de laatste weken gewoon een beetje immens druk gehad. Misschien, als ik expliceer wat ik zo allemaal heb uitgespookt lately, kunnen jullie mij mijn stilzwijgen vergeven?

Op woensdag 24 juni trok ik volle goede moed richting Miami Airport, met als één doel: mijn broer ophalen, want die was moreel verplicht mij te komen bezoeken, niet? Hij was in het gezelschap van een bevallige jongedame, of anders gezegd, zijn vriendin. Gudrun had ik nooit eerder ontmoet, maar ze werd onmiddellijk door "me, myself and I" volledig goedgekeurd. Een grote zus heeft altijd 3 stemmen :).

Net zoals al hun voorgangers, hebben ze de dingen bezocht, die ze moesten bezoeken: Miami, de Keys, het Kennedy Space Center,....Maar we hebben toch ook wel een aantal nieuwe dingetjes uitgeprobeerd. Zo huurden we fietsen in palm beach en een bike trail bracht ons langs de aardige optrekjes van al die rijke stinkerds daar. Op zondag werd er gekayakked in het MacArthur State park. Ik, die reeds bewezen had, niet de meest ervaren kayakster te zijn, had het goed gezien. Gudrun was een perfecte stuurvrouw; ze is in het verleden nog op kayakkamp geweest: IDEAAL!
Tijdens hun verblijf moest ook the 4th of July gevierd worden, aka Independence Day. Aangezien de vierde dit jaar op een zaterdag viel, kreeg ik op vrijdag een dagje verlof en dat was ook weer mooi meegenomen. We trokken naar het Roger Dean stadium in Jupiter om er een baseball match bij te wonen. Maar eerlijk gezegd kon het spel ons weinig raken. Hoogst waarschijnlijk omdat we de spelregels niet helemaal doorhadden, of eerder gezegd de puntentelling. Na de match volgde een vuurwerk om de fourth of July in te leiden. Maar het echte feesten begon pas de dag erna. Eerst werden we bij Julie uitgenodigd voor een heerlijke brunch, daarna mochten we met John mee voor een boottochtje op de intracoastal en uiteindelijk kwamen we net op tijd aan in West Palm voor het vuurwerk. En daarna moest er uiteraard nog eens stapke gezet worden! Het was een drukke dag maw.


Gudrun en Wouter trokken ook nog naar St. Augustine, het oudste stadje van de States. Zelf ben ik er nog niet geweest, maar net als jullie heb ik de sfeer wat kunnen opsnuiven mbv hun foto's.
Tijdens hun verblijf vloog de tijd voorbij. Ik heb enorm genoten van hun gezelschap. En wat ook heel handig was: het duo kan koken, amaai! Zo werd ik verwend met pannekoeken, mexicaanse burrito's, zelfgemaakte margarithas, lasagne,.....njammie!


Voor mijn Amerikaanse vriendjes waren hun voornamen echter onuitspreekbaar. Het was zelfs zo erg dat Gudrun willens nillens werd omgedoopt tot "Kitty" :)

Op 10 juli bracht ik hen terug naar de luchthaven: zwaai zwaai, baai baai!


Nog meer foto's: http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/Wouteropbezoek?feat=directlink

zondag 21 juni 2009

Cocktailtime


Bay Breeze:
4 serves.
8 oz/237ml vodka
4 oz/118ml orange juice
4 oz/118ml pineapple juice
4 oz/118ml mango juice
splash of lime juice
1 lime for garnish

pour all ingredients into a shaker, add ice and mix well. Strain into ice-filled glasses. Garnish with lime wedges.

Serve with: Fried plantains with black-bean dip; a big platter of jumbo shrimp with a tropical-flavored sauce.

Santé!
En geniet van de volgende fotomix:
- Het optreden van No Doubt, in het Cruzan Amphitheatre. Gwen Stefani is een straffe madam!
- Memorial Day in Fort Pierce bij Evelien en Keith.
- Het BioTools etentje ter gelegendheid van de vele verjaardagen (Julie, Anna, Rina en Diane)
- De zeiluitstap waarin niet werd gezeild, meer nog de boot moest worden weggesleept omdat de motor het begaf.
- the turtle walk. In juni worden savonds wandelingen georganiseerd op het strand, op zoek naar seaturtles die er zich nesten om hun eitjes te leggen. Onze turtlewalk is jammergenoeg in het water gevallen...bliksemflitsen langs alle kanten verstoorden de rust op het strand.
- Het bezoek van Gerald en Anne-Catherine en onze uitstapjes naar het Loggerhead statepark, de mall, peanut Island en the square grouper.
- Clubben @ 251.
- en nog andere typische Amerikaanse kiekjes....

http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/Cocktail?feat=directlink



zondag 7 juni 2009

Weerpraatje


Ja lap...het is zover: het orkaanseizoen is voorbije maandag (1 juni maw) officieel van start gegaan en duurt tem 30 november blijkbaar. Wat houdt dat zoal in? Wel een doorsnee dag verloopt als volgt: 's morgens is zonnig, maar zeer vochtig. Zodanig vochtig dat mijn brilglazen beslagen worden van zodra ik buitenkom. En in de namiddag worden we getrakteerd op een fikse onweersbui. Je weet wel, zo als het twee weken aan een stuk goed weer is in België (probeer het je in te beelden) en het wordt te warm en je beseft...mooie liedjes duren niet lang...dit gaat hier escaleren, het moet afkoelen. Wel zo een onweersbui, maar dan iedere dag. En zij die mij een beetje kennen, zouden moeten weten, dat ik helemaal niet zo verkikkerd ben op natuurfenomenen als daar zijnde de donder en bliksem. Maar tegen de avond, is het zonnetje er terug...alsof er niets gebeurd is.
Voorbije vrijdag, echter, vonden de weergoden het perse nodig om er nog een schepje bovenop te doen. Op slag zag de hemel paars en dat beloofde weinig goeds. Een fikse wind kwam opzetten, het begon immens te regenen, de elektriciteit viel uit en het brandalarm ging af. (en ik ben ook geen grote fan van allerhande alarmsystemen). We hadden hier te maken met een stormpje van formaat, voor een onervaren belgische althans.
Maar dit alles is waarschijnlijk nog niets, in vergelijking met een echte orkaan. Om me erop voor te bereiden (wat ten zeerste is aan te raden) werd ik een hurricane information brochure (zie bijlage) voorgeschoteld. Daarin staan alle richtlijnen beschreven van wat te doen in case of. En het is goed mogelijk dat, wanneer er zo eentje passeert, we hier een week zonder electriciteit of water zitten.
Nu, kansberekeningen tonen aan dat de kans op een orkaan dit jaar, niet erg groot is: ongeveer 30%. Dit werd voorspeld adhv de temperaturen van de voorbije winter. Maar desalniettemin, is iedereen hier op zijn hoede. Zo moeten de radarbeelden in de gaten gehouden worden en op radio en op tv worden waarschuwingsberichten uitgezonden.
Voor zij die de komende maanden op bezoek komen kan ik volgende raad meegeven: breng een regenfrakske mee!!!

zondag 24 mei 2009

Alle Belgen in Florida....VERENIG U!



Naast Evelien en ik, wonen hier nog wel een pak Belgen! Zo kan ik jullie vertellen dat 4 pas afgestudeerde bio-ingenieurs, stage volgen op de Universiteit van Florida. Anne-Catherine, Lien en Gerald, collega's van Evelien, zijn in september (tussen de orkanen door) op Amerikaanse bodem geland en wonen nog tot eind juni in Vero Beach. Pieter, de vriend van Lien, woont voor een jaartje in Gainesville. Hun avonturen zijn te volgen op: http://floridaarzijnwij.wordpress.com/ (check it out).

Een paar weken terug heb ik hen op een loopwedstrijd in Fort Pierce voor het eerst ontmoet. Evelien, Lien en ik wilden ons eens bewijzen in de 5 km loop. Evelien was eerste (van ons 3 althans) met een tijd van 25 minuten (en nog wat seconden ook), Lien liep de afstand in 28 minuten en een beetje, en ik...haalde brons, mijn tijd was 30 minuten 33 seconden. De rest van de dag hebben we op de beach gespendeerd. We waren met een groepje van 13 waaronder 7 Belgen, 3 Zuidamerikanen, 2 Australiërs en jawel 1 Amerikaan. Er werd gebbqed, gebeachvolleyed, gezwommen en op het einde ook wat gefrisbeed....C'est la vie!!!





Deze week had Lien een hele hoop vrienden op bezoek, 6 om precies te zijn. 3 ervan zochten verblijf in Palm Beach. Daarom heb ik mijn appartement voor 1 nachtje omgebouwd tot een bed en breakfast. De dag erna heb ik hen ook vergezeld in Miami, ze hadden immers een goeie gids van doen. Daarna scheidden onze wegen, ik werd terug op het werk verwacht, zij trokken verder zuidwaarts.




Vrijdag, werd een Belgische avond gehouden. 10 belgen, samen lasagne aan het eten in Vero Beach, zo vaak kom je dat niet tegen e!
(kleine voetnoot: de helft ervan waren Westvlamingen :) )





http://picasaweb.google.com/Elke.Debie/VlamingeninFlorida?feat=directlink